Een parkje met een aantal hutjes. De bouwer/beheerder Sander noemt het liever tiny houses. Deze voormalige stratenmaker wilde wel eens iets anders dan altijd achteruit werken en alleen in het platte vlak. Zijn zusje Fleur schrijft het verhaal dat de gasten gaan spelen. Het zou natuurlijk heel aardig zijn als haar verhaal eindigt als de voorstelling afgelopen is. En omgekeerd.

De gasten hebben hun eigen redenen om hier te komen wonen, maar wat ze vooral zoeken is rust: Ruimen in huis en hoofd. Dat lukt, want het is een voelgoed verhaal. Het zal gaan over mensen, over gewone mensen; zoals ik en misschien ook een beetje zoals u.

Kom kijken, geniet van muziek, zang en spel. Mocht u na afloop spelers willen complimenteren, we hoeven dat immers niet geheel uit te sluiten, doe dat dan met een vriendelijk woord of een kus. Eén kus, want als covid 19 iets opgeleverd heeft, is het toch wel dat de driekussengewoonte, voorgoed heeft afgedaan. Nog een tegeltje:

Beter één kus op de wang dan drie ergens in de lucht.

Jan van de Bovenkamp